Test twardości metodą Knoopa zwykle odnosi się do wgłębień statycznych wykonanych przy obciążeniu nieprzekraczającym 1 kgf.Wgłębnikiem jest wydłużona diamentowa piramida Knoopa.

Procedura testowania jest bardzo podobna do standardowego testu twardości Vickersa, z wyjątkiem tego, że jest wykonywana w skali mikroskopowej za pomocą instrumentów o większej precyzji.

Badana powierzchnia zazwyczaj wymaga wykończenia metalograficznego;im mniejsze obciążenie, tym wyższe wymagane wykończenie powierzchni.Do pomiaru wgłębień stosuje się mikroskopy precyzyjne;mają one zwykle powiększenie około 500X i mierzą z dokładnością do+0,5 mikrometra.Również z tymi samymi różnicami obserwatora+Zwykle można rozdzielić 0,2 mikrometra.Należy jednak dodać, że uzyskanie takiej dokładności wymaga sporej staranności i doświadczenia.

Wgłębienie wgłębnika twardości Knoopa

Twardość Knoopa KHN to stosunek obciążenia przyłożonego do wgłębnika, P (kgf) do nieodzyskanej rzutowanej powierzchni A (mm²)

KHN = F/A = P/CL²

Gdzie:
F = zastosowane obciążenie w kgf
A = nieodzyskany rzutowany obszar wgniecenia w mm²
L = zmierzona długość długiej przekątnej wcięcia w mm
C = 0,07028 = Stała wgłębnika odnosząca rzutowaną powierzchnię wcięcia do kwadratu długości długiej przekątnej.

Wgłębnik Knoop to diament oszlifowany do kształtu piramidy, który tworzy wgłębienie w kształcie rombu o przybliżonym stosunku między długimi i krótkimi przekątnymi 7:1.Głębokość wcięcia wynosi około 1/30 jego długości.Podczas pomiaru twardości Knoopa mierzona jest tylko najdłuższa przekątna wgłębienia, co jest wykorzystywane w powyższym wzorze z obciążeniem użytym do obliczenia KHN.Tabele tych wartości są zwykle wygodniejszym sposobem wyszukiwania wartości KHN na podstawie pomiarów.