Celem stopnia szlifowania jest usunięcie uszkodzeń z cięcia, wyrównanie próbki i usunięcie materiału zbliżającego się do obszaru zainteresowania.

Najczęściej stosowanym ściernikiem metalograficznym jest węglik krzemowy SiC. Jest idealnym ściernikiem do szlifowania ze względu na twardość i ostre krawędzie.

W celu przygotowania metalograficznego ścieracze SiC są stosowane w powlekanych papierach szlifujących o grubości od 60 szklanych do 1200 szklanych.Poniżej przedstawiono niektóre procedury składania wniosków.

Metali miękkie, nieżelazne- Zaleca się początkowe szlifowanie papierem szlifowym o grubości 320 SiC, a następnie papierem SiC o grubości 400, 600, 800 i 1200.Ponieważ materiały te są stosunkowo miękkie, nie łatwo rozkładać papieru SiC.W związku z tym początkowe szlifowanie z 320 ziarnkiem jest zazwyczaj wystarczające do zminimalizowania początkowej deformacji, a jednocześnie utrzymania odpowiednich wskaźników usuwania.

W przypadku materiałów bardzo miękkich, takich jak cyna, ołowiu i cynku, zaleca się również lekko pokrycie papieru ściernego woskiem parafinowym.Wachowanie zmniejsza skłonność szlifu SiC do osadzania się w miękkiej próbce.

Metaly miękkie żelazne- są stosunkowo łatwe do szlifowania, przy czym głębokość deformacji jest istotną kwestią.800 i 1200 ziaren SiC.

Metaly twarde żelazne- wymagają bardziej agresywnych ścieraczy w celu uzyskania odpowiedniego usuwania materiału, w związku z czym zalecane są grube ścieracze SiC (120 lub 180 ziaren) do usuwania zapasów.Po uzyskaniu płaskości i zainteresowanego obszaru standardowy 240Zaleca się stosowanie serii ziarnkowej 320, 400 i 600.

Pozostałe- są zazwyczaj o umiarkowanej twardości, ale mają wyjątkowo stabilne właściwości w podwyższonych temperaturach i odporność na korozję.Procedury przygotowywania superstopów są bardzo podobne do większości metali nieżelaznych.