Metoda badania twardości powierzchniowej powłoki rozpylającej cieplną

W przypadku, gdy grubość powłoki rozpylającej cieplnej jest cienka, np. grubość powłoki rozpylającej jest mniejsza niż 0,15 mm,można odnieść się do badania mikrohardności Vickers i Knoop na powłokę metalową i inne pokrewne powłoki (GB 9790-88).

W przypadku gdy grubość powłoki rozpylającej jest większa niż 0,15 mm, do badania twardości stosuje się skalę twardości powierzchni Rockwell N i T w zależności od twardości powłoki rozpylającej.Skala N powinna być stosowana, gdy twardość próbki jest równoważna 20 HRC ~ 65 HRC; skalę T należy stosować, gdy twardość próbki jest równoważna 99 HRB ~ 32 HRB.

Minimalna grubość powłoki natryskowej o skali N i T

W zależności od różnicy twardości próbki minimalna grubość powłoki natryskowej wymagana w skali N i skali T jest przedstawiona w tabelach 1 i 2.

Tabela 1 Minimalna grubość powłoki natryskowej badana według skali Rockwell N

Tabela 2 Minimalna grubość powłoki natryskowej badanej według skali Rockwell T

Powierzchnia powłoki rozpylanego próbki powinna być precyzyjnie polerowana i nie podlegać deformacji spowodowanej temperaturą i procesem przygotowywania próbki.

Zalecany czas utrzymania całkowitej siły badawczej F wynosi: dla próbki, która po zastosowaniu siły badawczej nie ulega dalszemu deformowaniu wraz z upływem czasu, czas utrzymania nie jest krótszy niż 2 s.W przypadku próbek, które nadal deformują się w czasie po zastosowaniu siły badawczejW przypadku próbek, które ulegają znaczącej deformacji po zastosowaniu siły badawczej, czas utrzymania wynosi od 20 do 25 sekund.

Odległość między środkami dwóch wgłębienia lub odległość między środkiem wgłębienia a krawędzią próbki nie powinna być mniejsza niż 3 mm.

Wartość twardości jest dokładna do 0,5 jednostki twardości.średnia arytmetyczna tych 5 kolejnych punktów powinna być podana, a także najniższe i najwyższe wartości.